هر آنچه باید از آب منی بدانید
آب منی به مایع سفید و کدر رنگی گفته می‌شود که از آلت تناسلی مردان در هنگام انزال خارج می‌گردد. آب منی حاوی سلول‌های اسپرم و مواد مغذی است و کمک می‌کند سلول‌های اسپرم انتقال پیدا کنند و از طرفی عمر آنها تا ۵ روز حفظ شود. در مقاله امروز بیشتر به آب منی و جزئیات مرتبط به آن خواهیم پرداخت.
آب منی چیست؟
آب منی به مایعی گفته می‌شود که در هنگام انزال از آلت تناسلی مردان خارج می‌شود و شامل میلیون‌ها سلول اسپرم است. این سلول‌ها در بیضه‌ها تولید می‌شوند و از آنجا وارد لوله‌ای به نام «اپیدیدیم» می‌شوند تا پس از ذخیره و تحت تأثیر هورمون‌های بیضه و هیپوفیز بالغ گردند. در مرحله بعد، آنها به لوله‌ای بلند و ماهیچه‌ای به نام «دفران» می‌روند و با مایع منی ترکیب می‌شوند که از دو مجرای انزال ترشح شده است. محصول نهایی که ترکیب این دو است آب منی نام دارد که کمک می‌کند اسپرم‌ها ۳ تا ۵ روز در واژن زنده بمانند و به باروری کمک کنند.
مایعات تشکیل دهنده آب منی
آب منی از مایعاتی تشکیل شده که از طریق سه اندام بدن ترشح می‌شوند و به شرح زیر هستند:
• غده پروستات: این غده اندازه گردو است و مایع ترشح شده توسط آن باعث مایع ماندن آب منی می‌شود. این مایع همچنین آنزیم‌های مفید و مواد مغذی دارد که در محافظت و تغذیه اسپرم‌ها مؤثرند.
• غده پیازی میزراهی: این غده به اندازه نخود، مایعی را ترشح می‌کند که دارای خواص روان‌کننده است و با خنثی کردن اسید باعث زنده ماندن اسپرم می‌شود.
• وزیکول سیمنال ها: این غده‌ها لوله‌ای هستند و یک مایع سرشار از «پروستاگلاندین» (نوعی چربی منقبض‌کننده کانال واژن برای بالابردن اسپرم) و فروکتوز (قند انرژی رسان به سلول‌های اسپرم) را تولید می‌کند.
مایع پیش منی چیست؟
به مایع پیش منی، پیشاب نیز می‌گویند که قبل از آب منی از آلت تناسلی مرد خارج می‌شود. غدد پیازی میزراهی مسئول تولید پیشاب هستند و ترکیب این مایع از مواد معدنی و ترکیبات دیگری است تا اسپرم سالم بماند. پیشاب به طور معمول دارای اسپرم نیست؛ اما ممکن است در هنگام خروج از بدن اسپرم به آن وارد شود. تولید پیشاب به این دلیل است که اسپرم مایع منی که از لوله ادرار خارج می‌شود توسط اسید ادرار کشته نشود. در واقع پیشاب یک ترشح قلیایی به شمار می‌رود که می‌تواند اسید میزراه را خنثی کند و به عبور سالم اسپرم کمک نماید.
احتمال بارداری با پیشاب کم اما غیرممکن نیست. تحقیقات نشان داده‌اند پیشاب ۴۱ درصد از افراد حاوی اسپرم متحرک است که می‌تواند وارد لوله‌های فالوپ شود و تخمک را بارور نماید. پیشاب همچنین امکان آلوده شدن به باکتری و ویروس‌ها را دارد و می‌تواند باعث بیماری‌های مقاربتی شود.
میزان طبیعی آب منی
میزان طبیعی آب منی در هنگام انزال متفاوت است. تحقیقی که در سال ۲۰۱۲ انجام شده میانگین آن را چیزی در حدود 3.4 میلی‌لیتر یا دو سوم قاشق چایخوری اعلام کرده است.
میزان این مایع بر قدرت باروری مردان اثر دارد به‌طوری‌که اگر میزان مایع منی بیش از اندازه عادی باشد اسپرم آن کمتر است. این پدیده به دلیل رقیق شدن سلول‌های اسپرم رخ می‌دهد.
میزان کم مایع منی چیزی کمتر از 1.5 میلی‌لیتر نیز می‌تواند نشانه قدرت کم باروری باشد. همچنین این مسئله می‌تواند نشان دهد که فرد ممکن است به «انزال پس‌گرد» مبتلا باشد که بر اثر آن مایع منی به جای خروج از آلت به سمت مثانه باز می‌گردد. تحقیقات حاکی از این هستند مردانی که آب منی آنها کمتر است دو برابر افراد عادی به بیماری‌های قلبی یا فشارخون بالا مبتلا می‌شوند. میزان کم آب منی می‌تواند نشانه کم‌آبی یا داشتن انزالی نزدیک به زمان رابطه جنسی نیز باشد.
مزه و بوی طبیعی آب منی
آب منی بویی همانند کلر یا آمونیاک دارد و طعم آن به دلیل داشتن فروکتوز شیرین است؛ هرچند بو و طعم آن می‌تواند فردبه‌فرد متفاوت باشد. برخی غذاها و مواد غذایی می‌توانند بر روی بو و مزه آب منی تأثیر بگذارند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• مارچوبه
• قهوه
• سیر
• پیاز
• الکل
• کلم
• لبنیات
• گوشت
جدای از موارد گفته شده مصرف تنباکو و سیگار می‌تواند بر مزه، بو، کیفیت، تعداد و تحرک اسپرم اثر بگذارد و احتمال باروری را کاهش دهد.
عفونت مجاری ادراری و بیماری‌های مقاربتی همچون «کلامیدیا»، «سوزاک» و «تریکومونیاز» نیز می‌تواند باعث شود مایع منی بوی ناخوشایند و گندیده بدهد.
برخی از مزه‌ها نشانه بیماری فرد نیستند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• مایع منی تلخ یا شور نشان می‌دهد که ph یا قلیایی بودن آن بالاتر است.
• مزه آهنی آب منی نشانه وجود ویتامین‌ها و مواد معدنی در آن است.
• مایع منی شیرین نشان می‌دهد که فروکتوز در آن وجود دارد.
رنگ و غلظت طبیعی مایع منی
مایع منی در حالت عادی تقریباً سفید یا سفید مایل به زرد است. غلظت این مایع نیز شبیه سفیده تخم‌مرغ است. گاهی ممکن است قطعه‌های ژله‌مانندی در آب منی دیده شود که در افراد دچار کم آبی یا افرادی که از انزال آخر آنها مدت زمان زیادی گذشته دیده می‌شود. برخی مواقع آب منی می‌تواند به رنگ‌های دیگری درآید که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
رنگ قرمز یا قهوه‌ای آب منی
زمانی که آب منی به این رنگ در می‌آید نشان‌دهنده وجود خون در آن است. مشکلاتی نظیر بیماری‌های زیر می‌توانند باعث این مسئله شوند:
• بیماری مقاربتی
• آسیب به بیضه
• سنگ مثانه یا کلیه
• پارگی رگ‌های خونی
• بزرگی پروستات
• اپیدیدیمیت (التهاب اپیدیدیم معمولاً ناشی از عفونت)
• نمونه‌برداری اخیر پروستات
• وازکتومی اخیر
• اورکیت (تورم بیضه معمولاً به سبب عفونت)
وجود خون در مایع منی به طور معمول بدون مداخله پزشکی بهبود می‌یابد و به شکل نادر نشانه سرطان است.
رنگ زرد یا سبز آب منی
زمانی که آب منی به رنگ زرد در می‌آید نشان‌دهنده عفونت است؛ هرچند ممکن است دلایل دیگری نیز باعث آن باشد. از جمله دلایل مهمی که باعث این تغییر رنگ می‌شوند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• التهاب غده پروستات ناشی از عفونت
• بیماری‌های مقاربتی مانند سوزاک، تریکومونیاز و کلامیدیا
• زردی و یرقان ناشی از هپاتیت و سنگ صفرا
• پیواسپرمیا
ترکیبات آب منی
ترکیب آب منی ترکیب پیچیده‌ای است که بیشتر آن از پلاسما، آب و مخاط تشکیل شده است. آب منی همچنین ۵ تا ۲۵ کالری دارد و مواد مغذی زیر در آن دیده می‌شود:
• منیزیم
• پتاسیم
• گلوکوز
• لاکتیک اسید
• پروتئین
• روی
• کلسیم
• سیترات
• فروکتوز
با اینکه آب منی دارای ترکیبات مغذی است؛ اما میزان آنها برای بدن بسیار ناچیز است. خوردن آب منی ممکن است در موارد نادر باعث حساسیت برخی افراد شود. همچنین باید در نظر داشت خوردن آب منی می‌تواند باعث ابتلا به عفونت‌های مقاربتی در افراد شود. آب منی می‌تواند خطر ابتلا به هرپس، سفلیس و سوزاک را بالا ببرد. ابتلا به ایدز با خوردن آب منی نادر است؛ اما غیرممکن به شمار نمی‌رود. از طریق آب منی ویروس پاپیلوما انسانی (HPV) نیز منتقل می‌شود هرچند با آزمایش آب منی نمی‌توان به وجود این ویروس پی برد. برخی از انواع این ویروس می‌توانند باعث ابتلا به سرطان گلو در افراد شوند.
آیا خوردن آب منی امکان‌پذیر است؟
با اینکه آب منی دارای ترکیبات مغذی است؛ اما میزان آنها برای بدن بسیار ناچیز است. خوردن آب منی ممکن است در موارد نادر باعث حساسیت برخی افراد شود. همچنین باید در نظر داشت خوردن آب منی می‌تواند باعث ابتلا به عفونت‌های مقاربتی در افراد شود. آب منی می‌تواند خطر ابتلا به هرپس، سفلیس و سوزاک را بالا ببرد. ابتلا به ایدز با خوردن آب منی نادر است؛ اما غیرممکن به شمار نمی‌رود. از طریق آب منی ویروس پاپیلوما انسانی (HPV) نیز منتقل می‌شود هرچند با آزمایش آب منی نمی‌توان به وجود این ویروس پی برد. برخی از انواع این ویروس می‌توانند باعث ابتلا به سرطان گلو در افراد شوند.
حساسیت به آب منی چیست؟
حساسیت به آب منی به شکل نادر ممکن است در برخی از افراد دیده شود. بر اثر این حساسیت که به شکل موضعی رخ می‌دهد در ناحیه برخورد با آب منی (معمولاً واژن) قرمزی و التهاب به وجود می‌آید. پروتئین‌های موجود در این آب عامل حساسیت هستند هر چند گاهی حساسیت به غذا یا آنتی‌بیوتیکی که مرد مصرف کرده نیز باعث این حساسیت می‌شود. برخی مواقع مواد آلرژی‌زا در آب منی مرد جمع می‌شوند و زمانی که به واژن می‌رسند با ورود به جریان خون علائمی همچون کهیر بدن یا علائم شدیدتر به وجود می‌آید.
آیا مایع منی به ترشحات انزال در زنان شباهت دارد؟
برخی از زنان نیز تجربه انزال را دارند هرچند در ۱۰ تا ۱۵ درصد آنها این تجربه دیده می‌شود. انزال در زنان باعث می‌شود که پس از تحریک «نقطه جی» مایعاتی از بدن آنها خارج شود. این مایع حاوی اوره، اوریک اسید و کراتینین با آنزیم‌های غدد شبه پروستاتی است و از ناحیه انتهایی میزراه ترشح می‌شود. با وجودی که همه زنان ساختار لازم را برای انزال و خروج این ترشحات دارند؛ اما تعداد بسیار محدودی آن را تجربه می‌کنند.
کلام پایانی
آب منی به مایعی گفته می‌شود که در هنگام انزال مردان از آلت تناسلی آنها خارج می‌شود و حاوی اسپرم است. این آب دارای pH متناسب با محیط رحم زن است و کمک می‌کند اسپرم‌ها زنده بمانند و بتوانند زن را بارور کنند. توجه به سلامت آب منی و میزان آن برای بارور شدن بسیار اهمیت دارد. در صورت مشاهده هرگونه تغییری در میزان آب منی یا رنگ و بوی آن بهتر است با پزشک مشورت شود.
